Dream Up Your Space: Green Mokotów

Zmiany są dobre, jeśli są dobre.

Ale czasem to, co dla wielu jest dobre, dla mnie jest złe. Choćby strony z propozycjami przebudowy mieszkań i ich aranżacji. Paręnaście lat temu w moim ukochanym M jak mieszkanie proponowane zmiany prezentowane były na prostych, dwukolorowych rzutach. Żadnego kolorowania podłóg i mebli. Żadnych wizualizacji. Dokładnie analizowałam plany, a potem rysowałam swoje rozwiązania. To były dla mnie najważniejsze strony w każdym numerze. Do czasu...

Gdy obok rzutów pojawiły się wizualizacje, zaczęłam ten dział totalnie olewać. Traktuję go niemal jak strony z reklamami. Przerzucam. Gdy wszystko jest podane na tacy, nie mam najmniejszej ochoty z tym polemizować. Po prostu idę dalej.

Dlatego lubię czasem zerknąć na stronę jakiejś nowej inwestycji i dokonać w głowie poprawek lokatorskich. Tym razem dokonałam ich, nie jak dawniej - na kartce, próbując odwzorować to, co widzę w MjM - ale, korzystając z dobrodziejstwa jakim są rzuty w PDFie, w Paintcie :D

No to lecim na Szczecin. Zaczynamy od wielkiego, ponad stumetrowego mieszkania na osiedlu Green Mokotów. Nie wypowiem się na temat tej inwestycji, bo z Robygiem jeszcze nie miałam do czynienia, a zresztą te rejony to dla mnie koniec świata. Następnym razem wybiorę coś z mojej dzielni :)

Co bierzemy na warsztat?

Takie oto czteropokojowe mieszkanie o powierzchni 108 metrów z 3 sypialniami, wielkim salonem, dwiema łazienkami, WC i ponaddwudziestometrowym tarasem.

Źle nie jest. ale uwiera mnie parę spraw.

Brak szafy w holu. To znaczy szafa jest, ale właściwie znajduje się już w salonie. Teoretycznie nie ma w tym nic złego (w końcu ja i tak rozbieram się zawsze w dużym pokoju i rzucam kurtkę na kanapę i dopiero kilka ~~minut~~, no ok, godzin później odwieszam ją do szafy), ale przyczepię się, a co!
WC przy sypialniach. No i znowu, czy to zabronione? Niby nie, ale jednak przyzwyczaiłam się, że obecnie oddziela się strefę publiczną od prywatnej, a tutaj mi się to miesza. Zresztą lubię jak WC da się łatwo zlokalizować. Gdybym była gościem, szukałabym toalety przy drzwiach wejściowych, a nie gdzieś na szarym końcu mieszkania, za zakrętem. No i gdzie bym trafiła kierując się intuicją i przyzwyczajeniami? Do sypialni. No heloł! Coś tu nie gra i trzeba to zmienić! I jeszcze do tego ta pralka tam...

Zakasujemy więc rękawy swoich kraciastych koszul i:

Z łazienki przy sypialni wyodrębniamy WC. Umywalka i prysznic zamieszkują w sypialni.
Rezygnujemy z jednej wnęki w salonie i przesuwamy ją do sypialni. Tam ląduje szafa, a obok znajdujemy miejsce na wąski blat - biurko, toaletkę, ewentualnie na obszar nie-wiem-co-zrobić-z-tą-rzeczą-więc-położę-ją-tu.
Bo obu stronach łóżka stawiamy wielkie szafki/komody. Gdzieś trzeba poupychać te wszystkie ważne rzeczy, których wartości nikt poza właścicielem nie dostrzega.

Powiększamy kuchnię o dawną szafę. Przy okazji robimy też wnękę, w której albo robimy witrynę na kolekcję zastawy stołowej, albo robimy barek a na nim stawiamy popiersie. Ja wybieram to drugie. Czy w podstawówkach nadal robi się głowy z balona, gazet i kleju do tapet?
Nową szafę przedpokojową robimy kosztem łazienki.
Korytarz prowadzący do strefy nocnej albo przymykamy od strony przedpokoju drzwiami, albo zamykamy całkowicie, ścianą, zostawiając wejście tylko od strony kuchni. Mam jakąś skłonność do robienia z kuchni buforu. Ja bym całkiem zamknęła przejście, a w powstałej wnęcę zrobiła ~~półki na książ....~~ nieeee, nuda! Wymyśl coś innego.
W miejscu dawnego WC robimy pralnio-magazyn rzeczy niezbędnych.

Nie mogłam się powstrzymać i poszukałam jeszcze paru rzeczy, które chętnie zobaczyłabym w tym mieszkaniu gdyby było moje.

W strefie dziennej i kuchni dominowałyby światło, przestrzeń, kolor.